AL-Kharrat dibunuh dalam satu serang hendap oleh pasukan Perancis pada 25 Disember 1925 di Ghouta.[ruj 32] Beliau digantikan oleh qabaday al-Shaghour dan komander ′isabat al-Shawaghirah oleh Mahmud Khaddam al-Srija.[ruj 10] Orang-orang al-Kharrat meneruskan pertarungan dengan pihak Perancis sehingga pemberontakan berakhir pada 1927,[ruj 36] walaupun sejarawan Thomas Philipp mengatakan bahawa kumpulan al-Kharrat menghilangkan diri selepas kematiannya.[7] Pada Januari 1926, anak lelaki al-Kharrat, Fakhri dihukum mati di hadapan orang awam bersama dengan dua orang pemberontak lain di Medan Marjeh, Damsyik.[ruj 37] Pihak Perancis sebelum ini memohon Fakhri untuk memujuk bapanya untuk menyerah diri sebagai balasan untuk pembebasannya, tetapi Fakhri enggan.[ruj 13]

Abd al-Rahman Shahbandar, seorang ketua nasionalis Syria terkemuka menggambarkan al-Kharrat memainkan "peranan yang cemerlang" dalam pertempuran menentang Perancis di Ghouta dan Damsyik.[ruj 5] Sejarawan Daniel Neep menulis bahawa al-Kharrat merupakan pemimpin pemberontak "paling terkenal" yang berpangkalan di Damsyik,[ruj 6] walaupun pemimpin pergerakan pemberontak yang lain mengaitkan seranta dan pujian al-Kharrat terhadap usaha-usaha Jawatankuasa Syria–Palestin berpangkalan di Kaherah, di mana al-Bakri bersekutu rapat dengannya. Al-Kharrat dan anaknya Fakhri hari ini dianggap "wira yang syahid" oleh orang Syria atas usaha-usaha pejuangan kebangsaan dan kematian mereka dalam pergelutan Syria demi kemerdekaan daripada Perancis.[ruj 14][ruj 32]